Bon dia, mi ta Hulandes!

Bon Bini!
Op verzoek van mijn zus een iets makkelijker leesbaar verslag.
De afgelopen week eindelijk mijn eerste volledige stageweek gehad en ook mijn eerste lessen gegeven. Daarnaast natuurlijk ook kennis gemaakt met de andere docenten en werknemers op het Marnix college.

Afgelopen weekend heb ik eerst contact gehad met mijn begeleider en zij vroeg mij om de eerste planning te maken voor de komende drie weken. In deze planning moest dan naar voren komen wat ik van plan was met de twee klassen die ik les ging geven. Dit was wel even moeilijk aangezien ik niet wist wat de klassen al gehad hadden en wat ze al van de stof snapte. Daarom leek het mij handig om de eerste les vooral te gaan herhalen. Uiteindelijk is het wel gelukt en heb ik de planning opgestuurd naar Radoika. Daarna heb ik meteen maar de lessen voorbereid. Dit was wel even wennen om de lessen voor te bereiden zonder PowerPoint maar gewoon uit het blote hoofd.

Dinsdag ging het dan gebeuren, mijn eerste les aan de beide klassen. Zelf vond ik dit wel erg spannend aangezien ik niet wist wat ik kon verwachten. Aan de andere kant denk dat dit ook wel normaal is om deze gezonden spanning te hebben. Op het rooster stond dat ik dinsdag om 8:45 de eerste les had maar omdat Sanne om 7:15 moest beginnen moest ik eerder opstaan aangezien we een gedeelde auto hebben. Het is van ons huis naar de stagescholen een dik half uur rijden dus dat betekende dat ik om 5:45 moest opstaan. Dat was wel even wennen om zo vroeg op te staan en met iets wat slaperige oogjes kwam ik om 7:00 aan op het Marnix college. Achteraf was dit wel erg fijn aangezien ik nu tijd had om de andere docenten te ontmoeten en een praatje te maken. Toen ik binnen kwam bij de lerarenkamer zat er een docente die ik nog niet kende. Ondanks dat wijk elkaar niet kende was ze wel erg aardig en geïnteresseerd in wat ik studeerde. Op die manier kwam er al gauw een leuk gesprek op gang waarin ze mij verschillende zinnen in het Papiaments heeft geleerd. De tijd vloog ook voorbij en voor ik het wist was het bijna 8:45 en liep ik naar het lokaal. Eenmaal bij het lokaal gaf Radoika vanuit het lokaal een seintje dat ik binnen mocht komen, zij was namelijk net aan het afronden. Dit moment was wel erg grappig aangezien er meteen een stilte viel en alle hoofdjes zich snel omdraaiden toen ik binnenkwam. Zelf dacht ik meteen dat dit een goed moment was om de zinnen te oefenen die ik daarvoor had geleerd. Dus met een zwaar Nederlands accent zei ik:" Bon dia, Mi ta Hulandes", oftewel "Goedemorgen, ik ben Nederlands". Even viel het stil maar daarna kreeg ik een stormvloed aan vragen van de leerlingen. Dit vond ik wel leuk aangezien de leerlingen toch geïnteresseerd waren ondanks dat ik ze geen les zou geven. Voor mij was toen het ijs gebroken en voelde ik me echt op mijn gemak in het lokaal.
Na deze oefenronde was het tijd voor het echte werk aangezien toen een van de klassen binnenkwam die ik de komende maanden les zou geven. Met hetzelfde zinnetje(en met dezelfde houterigheid) probeerde ik de les te beginnen en ook in dit geval was het meteen stil. Nadat ik mij kort had voorgesteld, in het Nederlands natuurlijk, mochten de leerlingen vragen stellen aan mij. De meest originele vragen kwamen hierbij voorbij. Zo vroegen ze naar mijn geluksgetal, favoriete kleur, favoriete voetbalclub, of ik familie had op het eiland en zelfs of ik op het eiland zou blijven wonen. De sfeer was daarom ook meteen goed waarna ik het laatste half uur rustig de paragraaf kon herhalen en de opdrachten kon nakijken. Na de les kreeg ik te horen dat enkele leerlingen bij Radoika hadden gezegd dat ze de les erg leuk vonden. Aan het einde van de lesdag heb ik met Radoika de dag doorgesproken en een paar afspraken gemaakt over bijvoorbeeld observeren, toetsen maar ook over tussen- en eindevaluatie. Kortom de stage was nu echt begonnen!;D

Woensdag was ik weer vroeg op stage en hadden Radoika en ik even de tijd om de planning nogmaals door te nemen. Zodoende kwamen wij erachter dat de planning niet helemaal uitkwam aangezien over twee weken al de proefwerkweek is. Na een kort stressmomentje(ja, die bestaan hier ook :p) hebben wij de planning op de kop gegooid. Zo kon de creatieve opdracht die ik voor vrijdag had niet meer doorgaan en moesten de volgende dagen echt aan de bak. Tijdens les die ik woensdag en donderdag gaf moesten de leerlingen dan ook hard aan het werk. Wat opviel was dat het overgrote deel dit ook meteen deed en ik maar een aantal echt aan het werk moest zetten.

Zoals ik in de vorige blogs al vertelde is het vak Mens & Maatschappij op het Marnix college verdeeld in twee vakken, namelijk aardrijkskunde en geschiedenis. Op die manier krijgen ze dus twee lessen aardrijkskunde en een les geschiedenis in de week. Op vrijdag is daarom de echte geschiedenisles voor de klassen en deze keer stond de Eerste Wereldoorlog centraal. Hierbij liet ik een aantal leerlingen een stukje lezen en liet ik een paar plaatsjes zien via een beamer. De leerlingen moesten dan uitleggen wat de plaatjes te maken hadden met de tekst de ze gelezen hadden, het had wat weg van een puzzelopdracht. Zo liet ik bijvoorbeeld krantenkoppen zien en foto's van loopgraven. Achteraf gaven de leerlingen van de beide klassen aan dat ze dit een leuk opdracht vonden. Dat vond ik natuurlijk leuk om te horen.

Voor in het weekend kreeg ik de opdracht om een topografie toets na te kijken en zelf twee overhoringen te maken voor de klassen.
Gelukkig had ik ook nog tijd voor een beetje ontspanning in het weekend en zijn wij zaterdag naar de Daaibooi baai geweest. Dit is een van de ruim 35 natuurlijke stranden in Westpunt. Dit was ontzettend mooi met helderblauw water en een groot wit strand tussen twee hoge kliffen. Daarnaast kon je via een pad op een van de kliffen klimmen om zo de hele baai te bekijken en zelfs vanuit daar in het water te springen. Voor mij was deze sprong van 8 meter hoog iets teveel van het goede. Maar twee huisgenoten waagde de sprong wel en hebben dit ook gefilmd. Kortom echt super om te zien!!

Komende week staat op de planning dat ik natuurlijk weer les ga geven en er komen ook een paar toetsen aan...dus dat betekent ook veel nakijkwerk...

Zo, nu heb ik jullie weer helemaal bijgepraat en horen jullie weer snel van me!

Te otro bia!! (Tot de volgende keer!!)