De eerste stagedag, sportdag en carnaval

Er is alweer meer dan een week voorbij gegaan sinds mijn laatste verslag en daarom dus een goed moment voor een update.
Zoals ik in het afgelopen verslag al vertelde stond afgelopen week in het teken van het aanvragen van de stagevergunning en natuurlijk de eerste stagedag. Daarnaast is deze week, net zoals in Nederland, het carnavalsfeest weer opengebarsten. Dit was natuurlijk een goede reden om daar ook een kijkje te nemen!

Allereerst kregen wij, eerder dan verwacht, afgelopen zaterdag onze auto al en dat gaf ons de kans om het eiland wat beter te gaan verkennen. Hoewel ik van een aantal mensen vooraf te horen had gekregen dat het verkeer op Curaçao soms trekken heeft van racecircuit bleek dit ontzettend mee te vallen. In veel opzichten lijkt het verkeer op het verkeer in Nederland en houdt vrijwel iedereen zich aan de verkeersregels. Uiteindelijk is het verkeer in Curaçao prima te doen en wanneer je goed oplet is het ook gewoon veilig om op de weg te gaan!

Na het 's ochtends rondtoeren op het eiland hebben we in de zaterdagmiddag boodschappen gehaald bij de lokale supermarkt genaamd Mangusa. Waar sommigen nu misschien denken aan een kleine minimarket, dat was zeker niet het geval. Mangusa is namelijk een van de grootste supermarkten op het eiland en heeft wel iets weg van een Franse supermarkt, je kunt naast voedsel ook allerlei huishoudelijke spullen kopen, zoals potten, pannen en zelfs schoenen! Toen wij bij de kassa eenmaal de spullen op de band hadden gelegd werd netjes ons winkelwagentje weggebracht door een jonge medewerker en vroeg hij naar onze boodschappentassen. Toen wij de tassen afgaven pakte hij netjes de spullen in waarbij de food en non-food per tas netjes gescheiden werden . Zelf kende ik deze service nog niet en het was ook even wennen dat alles voor je werd gedaan. Toen de inpakker klaar pakte wij de tassen aan en bedankte hem. Hij keek ons naderhand ook een beetje verbaasd aan. Later hoorde wij dat dit niet voor niets was aangezien het gebruikelijk is dat je de inpakker een paar gulden geeft. Zij krijgen namelijk geen loon maar leven van deze 'fooi. Zelf moest ik er ook weer om lachen aangezien ik nu snapte waarom hij zo teleurgesteld keek. Het is ook weer typisch voor een Hollander om dit te rekenen als een gratis klantenservice in plaats van dat je er voor moet betalen :').

Zondag was dan de laatste vrij dag voordat we aan onze eerste stageweek moesten beginnen en daarom hebben wij zondag meteen maar omgedoopt tot eerste stranddag en zodoende hebben we de hele middag doorgebracht op het grootste strand van Curaçao, namelijk Bluebay. Tussen al de strandbedjes konden we gelukkig nog een plaatsje vinden waar wij op ons handdoekje konden liggen. Eenmaal gesetteld zijn we maar meteen de zee ingedoken voor een beetje afkoeling, het was namelijk 32 graden! De zee is ook indrukwekkend helder en dat wordt met name duidelijk als je al dobberend de vissen onder je kunt zien zwemmen.

Afgelopen maandag stond in het teken van de aanvraag van een stagevergunning bij de Toelatingsorganisatie(immigratiedienst). Op internet en van mensen die op Curaçao wonen kreeg ik al informatie dat deze organisatie heel chaotisch was en je er zeker een middag voor moest uittrekken voordat je überhaupt bij een balie terecht kon. Vandaar dat we maar meteen 's ochtends zijn vertrokken naar het bestuurlijke hart van Curacao, namelijk Punda. Eenmaal bij de locatie aangekomen bleek het gebouw helemaal afgesloten en waren alle ramen geblindeerd. Kortom we wisten niet waar we moesten zijn. Uiteindelijk hebben we de Toelatingsorganisatie maar gebeld en zij vertelde dat ze niet meer in de Pietermaai Mall zaten maar aan de Prinsenstraat. Gelukkig was dit niet ver weg en hoefde wij maar enkele straten verder te lopen om bij een groot wit gebouw binnen te lopen. Bij de balie hebben wij meteen uitgelegd dat we meerdere keren een afspraak hadden willen maken maar dat wij maar geen reactie hadden gekregen. De medewerker moest toen lachen en vertelde dat dit niet meer nodig was en dat wij meteen geholpen werden. Hierbij moesten wij nog wel eerst het verschuldigde bedrag(525 gulden) storten op de rekening van de Toelatingsorganisatie en daarvoor moesten wij naar de plaatselijke Girobank die toevallig om de hoek lag. Met frisse tegenzin, het blijft namelijk veel geld, vertrokken wij naar de bank om daar achteraan te sluiten bij een enorme rij. Het leek wel of half Curaçao had besloten om ook op die dag bankzaken te gaan doen en na een lange wachttijd van bijna twee uur konden wij het geld storten. Daarna meteen weer terug naar de Toelatingsorganisatie waar een medewerker ons al stond op te wachten en wij na een klein half uur weer konden vertrekken met ons 'bewijs van aanvraag' op zak. Met dit bewijs had ik een officiële verblijfstitel gekregen en was de deur naar de stage geopend!

Voor mij begon de eerste stagedag een dag later doordat mijn begeleider naar de dokter moest. Uiteindelijk kon ik dus op donderdag terecht op het Marnix College. Toen ik eenmaal het schoolterrein op liep zag ik veel kinderen mij met vragende ogen aankijken en toen ik bij de receptie vroeg naar mevrouw Radoika Maduro kwamen er meteen meerdere kinderen naar mij toe om mij de weg te wijzen. De kinderen waren dus ontzettend behulpzaam! Uiteindelijk ontmoette ik mevrouw Maduro en zij was erg enthousiast aangezien zij ook gestudeerd heeft aan de HAN. Na een kennismakingsronde langs alle docenten zijn we in de docentenkamer gaan zitten om onder andere het rooster in te delen en de boeken te geven. Op die manier werd besloten dat ik twee tweedejaars TL klassen ga lesgeven. Naderhand mocht ik ook meteen al enkele lessen observeren om alvast te kijken hoe het vak gegeven werd. Op die manier kwam ik erachter dat, ondanks dat officieel het vak Mens en Maatschappij gegeven wordt, de lessen eigenlijk vooral bestaan uit de vakken aardrijkskunde en geschiedenis en hierbij worden twee boeken gebruikt, namelijk Buitenland(AK) en Geschiedenis Werkplaats(GS). Daarbij krijgen de klassen drie keer per week les waarvan twee lessen aardrijkskunde en een les geschiedenis. Aan het einde van de observatie lessen vroeg mevrouw Maduro of ik de volgende dag ook de volgende ochtend ook mee wilde helpen bij de sportdag bij haar mentorklas. Dit wilde ik natuurlijk wel aangezien ik deze klas ook les zou gaan geven. Na het doornemen van het rooster van de sportdag zat de eerste stagedag erop en was de kop eraf.

Vrijdag moest ik mij om 7:00 melden bij het Ergilio Hato Stadium samen met de andere docenten. Daar werden de laatste dingen nog doorgenomen om om 7:30 de klassen te ontvangen en te begeleiden naar de tribune voor de opening. Na een kort openingswoord van de organisatoren werd de klas die ik zou gaan begeleiden verdeeld in twee groepen, zo zou de helft van de klas met mij mee gaan en de andere helft met Radoika. Daar kwam ik erachter dat de helft van de klas niet aanwezig was, er waren namelijk maar 16 leerlingen. Zodoende kreeg ik dus acht leerlingen onder mijn hoede en kon de sportdag beginnen.
Opvallend was dat er een aantal spelletjes werden gespeeld die ook in Nederland gespeeld worden, bijvoorbeeld touwtrekken, 'maak de weg' en voetbal. Wat bij voetbal opviel was dat veel leerlingen ook voor Nederlandse voetbalclubs zijn, zo had ik leerlingen die voor Ajax, Feyenoord, PSV en ja er waren ook leerlingen voor NEC. Uiteindelijk vond ik het wel een erg leuke manier om de leerlingen te leren kennen aangezien je ook een beetje aan teamwork doet. Na de sportdag vroegen enkele leerlingen of ik ook 's avonds kwam kijken bij de tienerparade waarin veel Curaçaose kinderen meeliepen als aftrap van de carnavalsfeesten. Vandaar dat ik in de avond ben gaan kijken en na een lange zit(ruim 3 uur!) kwamen de eerste paradewagens en loopgroepen langs. Zelf kan ik niets meer zeggen dan dat dit een geweldig feest is met kleurrijke (zelfgemaakte) kostuums en pakkende ritmes. Daarom raad ik iedereen aan om dit een keer te bezoeken wanneer je daarvoor de kans hebt!

Ten slotte vertelde ik in het vorige verslag dat ik nogal last had van heimwee. Dit gaat op dit moment weer een stuk beter. Alhoewel ik het natuurlijk niet erg zou vinden als ik naar huis ga, slaap ik momenteel wel een stuk beter. Daarnaast helpt het regelmatig naar Nederland Skypen erg en krijg ik al meer draai in het leven hier. Zelf hoop ik dat dit doorzet maar we zullen zien!

De planning voor komende dagen is nog rustig. Aankomende week is het namelijk hier officieel schoolvakantie en daarom dus een goede tijd om het eiland meer te gaan verkennen. Zo hebben wij dinsdagavond de lichtjesparade en willen we eventueel naar het Kura Hulanda museum. Hopelijk is dit net zo mooi als iedereen verteld!

Voor nu stop ik er weer mee en doe ik jullie de zonnige groetjes vanuit Curaçao!